Որպես նախորդ պոստիս շարունակություն, որոշեցի ներկայացնեմ Դօրիանի “Սատանան մայրամուտին” վիպակից այս հատվածը, ուր ներկայացնում է Աստծո ազդեցությունը իրական կյանքի վրա: Խորհուրդ եմ տալիս չնայել երկարությանը ու կարդալ մինչեւ վերջ, եթե ավելի շատ հավես կունենաս, կարդա ամբողջ վիպակը այ այստեղ:
Պարոնը մոտեցավ դռանը և կողպեց այն, ապա քայլեց Դավիթի կողմ:
— Սա խաղ է, երիտասարդ: Եթե ես այժմ քեզ վիրավորեմ, քեզ նվաստացնեմ, կամ նվաստանամ քո առաջ, չի նշանակում, որ վաղը ես ինձ վատ եմ զգալու, որ վաղը խիղճս տանջելու է: Ես ամեն ինչ հանուն ինձ եմ արել: Որովհետև ես սիրում եմ ինձ: Ես ուզում եմ ունենալ ամեն ինչ ու թքած ունեմ, դա կարելի է, թե ոչ: Read more of this post
40.205399
44.536606